تبلیغات تبلیغات |
کمیشان سبز سفید قرمز چو ایستاده ای دست افتاده ای بگیر...
| ||
|
نویسندگان
امکانات وب اللّهُمَّ كُنْ لِوَلِیِّكَ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُكَ عَلَیْهِ وَعَلى آبائِهِ فی هذِهِ السّاعَةِ وَفی كُلِّ ساعَةٍ وَلِیّاً وَحافِظاً وَقائِدا وَناصِراً وَدَلیلاً وَعَیْناً حَتّى تُسْكِنَهُ أَرْضَك َطَوْعاً وَتُمَتِّعَهُ فیها طَویلاً  |
به جستجوی تو بر درگاه کوه می گریم، در آستانه دریا و علف. به جستجوی تو در معبر بادها می گریم، در چار راه فصول، در چارچوب شکسته پنجره ای که آسمان ابرآلوده را قابی کهنه می گیرد. ..... به انتظار تصویر تو این دفتر خالی تا چند تا چند ورق خواهد خورد؟ جریان باد را پذیرفتن، و عشق را که خواهر مرگ است و جاودانگی رازش را با تو در میان نهاد پس به هیات گنجی در آمدی بایسته و آزانگیز گنجی از آن دست که تملک خاک را و دیاران را از این سان دلپذیر کرده است! نامت سپیده دمی که بر پیشانی آسمان می گذرد - متبرک باد نام تو!- و ما همچنان دوره می کنیم شب را و روز را هنوز را .... ================================================ شعر زیر ارسال شده توسط یکی از کمیشانی ها ارغوان شاخه همخون جدا مانده من آسمان تو چه رنگ است امروز؟ آفتابی ست هوا؟ یا گرفته است هنوز ؟ من در این گوشه که از دنیا بیرون است آفتابی به سرم نیست از بهاران خبرم نیست آنچه می بینم دیوار است آه این سخت سیاه آن چنان نزدیک است که چو بر می کشم از سینه نفس نفسم را بر می گرداند ره چنان بسته که پرواز نگه در همین یک قدمی می ماند کورسویی ز چراغی رنجور قصه پرداز شب ظلمانی ست نفسم می گیرد که هوا هم اینجا زندانی ست هر چه با من اینجاست رنگ رخ باخته است آفتابی هرگز گوشه چشمی هم بر فراموشی این دخمه نینداخته است اندر این گوشه خاموش فراموش شده کز دم سردش هر شمعی خاموش شده یاد رنگینی در خاطرمن گریه می انگیزد ارغوانم آنجاست ارغوانم تنهاست ارغوانم دارد می گرید چون دل من که چنین خون آلود هر دم از دیده فرو می ریزد ارغوان این چه راز ی است که هر بار بهار با عزای دل ما می آید ؟ که زمین هر سال از خون پرستوها رنگین است وین چنین بر جگر سوختگان داغ بر داغ می افزاید ؟ ارغوان پنجه خونین زمین دامن صبح بگیر وز سواران خرامنده خورشید بپرس کی بر این درد غم می گذرند ؟ ارغوان خوشه خون بامدادان که کبوترها بر لب پنجره باز سحر غلغله می آغازند جان گل رنگ مرا بر سر دست بگیر به تماشاگه پرواز ببر آه بشتاب که هم پروازان نگران غم هم پروازند ارغوان بیرق گلگون بهار تو برافراشته باش شعر خونبار منی یاد رنگین رفیقانم را بر زبان داشته باش تو بخوان نغمه ناخوانده من ارغوان شاخه همخون جدا مانده من ============================================= اینم یه شعر زیبا از فروغ فرخزاد مرگ من روزی فرا خواهد رسید : در بهاری روشن از امواج نور در زمستانی غبارآلود و دور یا خزانی خالی از فریاد و شور مرگ من روزی فرا خواهد رسید: روزی از این تلخ و شیرین روزها روز پوچی همچو روزان دگر سایه ی ز امروزها، دیروزها دیدگانم همچو دالانهای تار گونه هایم همچو مرمرهای سرد ناگهان خوابی مرا خواهد ربود من تهی خواهم شد از فریاد درد می خزند آرام روی دفترم دستهایم فارغ از افسون شعر یاد می آرم که در دستان من روزگاری شعله می زد خون شعر خاک می خواند مرا هر دم به خویش می رسند از ره که در خاکم نهند آه شاید عاشقانم نیمه شب گل بروی گور غمناکم نهند بعد من ناگه به یکسو می روند پرده های تیرهء دنیای من چشمهای ناشناسی می خزند روی کاغذها و دفترهای من در اتاق کوچکم پا می نهد بعد من، با یاد من بیگانه ای در بر آئینه می ماند بجای تارموئی، نقش دستی، شانه ای می رهم از خویش و می مانم ز خویش هر چه بر جا مانده ویران می شود روح من چون بادبان قایقی در افقها دور و پنهان می شود می شتابند از پی هم بی شکیب روزها و هفته ها و ماه ها چشم تو در انتظار نامه ای خیره می ماند بچشم راهها لیک دیگر پیکر سرد مرا می فشارد خاک دامنگیر خاک! بی تو، دور از ضربه های قلب تو قلب من می پوسد آنجا زیر خاک بعدها نام مرا باران و باد نرم می شویند از رخسار سنگ گور من گمنام می ماند به راه فارغ از افسانه های نام و ننگ موضوعات مرتبط: اشعار نوشته شده توسط : شعیب علیمکه ( جمعه 10 تیر 1390 ) ( 10:06 ب.ظ )
|
درباره وبلاگ  سلام دوستای گلم... سلامی چو بوی خوش آشنایی، بدان مردم دیده ی روشنایی... ورودتونو به وبلاگم خوش آمد میگم ضمن آرزوی سلامتی و موفقیت از محضر پر کرامت الهی برای شما دوستان و همولایتی های عزیزم عشق و صلح و آرامش درون و شفای عمیق و برکتهای سرشار طلب می کنم. امیدوارم لحظات خوبی را تو وبلاگم بگذرونید. از نگاه قشنگی که به این وبلاگ هدیه می کنید تشکر می کنم. اگر پیشنهاد یا انتقادی داشتید خوشحال میشم عنوان کنید، راهنماییم کنید و بهم قوت قلب بدید. دست مهربون همتونو می بوسم ... در پناه خالق نیلوفرها موفق و سربلند باشید... ++++++++++ درختان خشک و عریان بودند، آسمان ابری شاید هم صاف و بی ابر بود. وقتی در دومین ماه فصل سرد سال به هم ملحق شدیم و کتاب عشق پرستاری را آغاز نمودیم، با هم عهد بستیم همچون درختان، سبز شویم و در لباس سفید محبت ناجیان عشق باشیم. و یه چیز دیگه... ما پرستاریم قرار با پرستاری زندگی کنیم و شاید پرستاری زندگیمون بشه و همه می دونن که پرستارها روح بزرگی دارن پس بیاین..... خوشبختى لذت مشتركى است كه حاصل یارى بى چشمداشت به دیگران است . +++++++++++++ یادم باشد ... حرفی نزنم که به کسی بربخورد، نگاهی نکنم که دل کسی بلرزد، راهی نروم که بیراه باشد، خطی ننویسم که کسی را آزار دهد، یادم باشد روز و روزگار خوش است، همه چیز زیبا و بر وفق مراد است!... و تنها دل ما دل نیست! ... ======== ما آدما آخرش نصیب خاک میشیم. چرا توی این دنیا، محبتهامونو نصیب همدیگه نکنیم!؟ ======== شعیب علیمکه |
| [ طراحی : نایت اسکین ] [ Weblog Themes By : night skin ] | ||
